Neredeyse her gün Kabukicho'dayım. Gündüzleri hep sokaklarda babamı arar, geceyi normal babamla otellerde geçirirdim. Bu benim günlük rutinim. Bu mahallede benim gibi çocuklara To-yoko çocukları denebilir ama kalabalıktan nefret ediyorum, bu yüzden yalnızım. Bir gün kaderin prensiyle tanıştım. Ev sahibi kulüpte çalıştı. Onu 1 numaraya taşımak için pervasızca para bağışladım. Onun tarafından sevilmek, onun gücü olmak istedim. Onu tatmin etmek için her şeyi yapabilirim... kırılmış olsam bile...
