Matagal ko nang kilala ang mapang-asar at malalaswang mata ng mga lalaki sa kapitbahayan patungo sa aking manugang. Tinitingnan ng mga lalaki sa kapitbahayan ang masiglang dibdib at puwitan na may mga nakakalokong ngiti na para bang sinusuri nila ang mga paninda kahit na sila ay nangangamusta o nagtatapon ng basura. Tila ang aking asawa, na pumunta sa sentro ng komunidad sa panahon ng pulong ng asosasyon ng mga kapitbahayan, ay seryosong sinusubukang kunin ang mga minuto ng pulong kahit na siya ay tinititigan mula sa magkabilang panig. Hindi ko alam kung saan nagpunta ang asawa ko...
